ประเมินความต้องการพัฒนาสมรรถนะของบุคลากรในสายการผลิตอุตสาหกรรมแม่พิมพ์ไทย

Abstract

แนวทางการพัฒนาศักยภาพการแข่งขันของประเทศต่างๆ ต้องปรับเปลี่ยนจากการใช้แรงงานและต้นทุนเพื่อการแข่งขันไปเป็นการใช้ขีดความสามารถในการพัฒนาไปสู่สังคมเศรษฐกิจฐานความรู้ (Knowledge Based Economy/ Society) (สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ, 2545: 1) การให้ความสำคัญกับความสามารถในการแข่งขัน (Competitiveness) ของประเทศไทยจำเป็นต้องวิเคราะห์ให้ชัดเจนว่าอะไรคือสิ่งที่จะเป็นตัวกำหนดและสนับสนุนขีดความสามารถในการแข่งขันของประเทศอย่างแท้จริง (สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ, มปป: 9) จากแนวคิดของ Michael E. Porter (สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ, มปป: 9) สิ่งที่จะเป็นตัวกำหนดและสนับสนุนขีดความสามารถในการแข่งขันของประเทศอย่างแท้จริงคือ “ผลิตภาพหรือประสิทธิภาพการผลิต” ซึ่งวัดได้จากมูลค่าเพิ่มของสินค้าและบริการที่ผลิตได้เปรียบเทียบกับปริมาณของปัจจัยที่ใช้สำหรับการผลิตหนึ่งหน่วย ซึ่งปัจจัยการผลิตจะประกอบไปด้วย คน เงิน วัตถุดิบ ฯลฯ ซึ่งปัจจัยการผลิตที่สำคัญที่สุดปัจจัยหนึ่งก็คือความสามารถของคน ที่ผ่านมาระบบการขับเคลื่อนเศรษฐกิจของประเทศไทยเป็นระบบเศรษฐกิจขบเคลื่อนโดยใช้ปัจจัยพื้นฐาน ซึ่งปัจจัยพื้นฐาน ได้แก่ การลงทุนจากต่างประเทศ การแข่งขันด้านราคาของสินค้าและบริการ ต้นทุนของปัจจัยการผลิต และโครงสร้างพื้นฐาน ซึ่งการแข่งขันโดยเน้นปัจจัยพื้นฐานดังกล่าวทำให้ความสามารถในการแข่งขันระดับนานาชาติในภาพรวมในปี พ.ศ. 2551 ประเทศไทยถูกจัดอยู่ในอันดับที่ 27 ในขณะที่ประเทศจีน สิงคโปร์ ไต้หวัน มาเลเซีย และฮ่องกง ซึ่งเป็นประเทศในภูมิภาคเอเชียด้วยกันได้รับการจัดอันดับที่สูงกว่าไทยทั้งสิ้น (สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา, 2551: 10-11)