การพัฒนาผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนวิชานาฏศิลป์ ด้วยรูปแบบการสอนแบบทางตรงผสมผสานทักษะปฏิบัติของเดวีส์ สำหรับนักเรียนชั้นประถมศึกษาปี ที่ 5

Abstract

การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อเปรียบเทียบ 1) ผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนวิชานาฏศิลป์ ก่อนเรียนและหลังเรียนด้วยการสอนรูปแบบทางตรงผสมผสานทักษะปฏิบัติของเดวีส์ 2) ผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนวิชานาฏศิลป์ ก่อนเรียนและหลังเรียนด้วยการสอนแบบปกติ และ 3) ผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนวิชานาฏศิลป์ หลังเรียนระหว่างการสอนรูปแบบทางตรงผสมผสานทักษะปฏิบัติของเดวีส์ กับการสอนแบบปกติ กลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการวิจัยครั้งนี้ คือ นักเรียนชั้นประถมศึกษาปี ที่ 5 โรงเรียนชุมชนบึงบา ภาคเรียนที่ 2 ปี การศึกษา 2560 จำนวน 2 ห้องเรียน นักเรียนจำนวน 59 คน ได้มาจากการสุ่มอย่างง่าย (Simple Random Sampling) โดยการจับฉลาก แบ่งเป็นกลุ่มทดลอง จำนวน 29 คน และกลุ่มควบคุม จำนวน 30 คน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย ประกอบด้วย แผนการจัดการเรียนรู้ด้วยการสอนรูปแบบทางตรงผสมผสานทักษะปฏิบัติของเดวีส์ จำนวน 3 แผน แบบทดสอบก่อนเรียนและหลังเรียน เรื่องการแสดงรำวงมาตรฐาน แบบประเมินทักษะการร้องเพลงรำซิมารำ และแบบประเมินทักษะท่ารำ เพลงรำซิมารำ สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล คือ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และสถิติทดสอบ ค่าที (t-test) ผลการวิจัยพบว่า ผลการพัฒนาผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนวิชานาฏศิลป์ ของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 5 ระหว่างกลุ่มทดลองและกลุ่มควบคุม มีความแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ ที่ระดับ .05

The objectives of this research were to compare: 1) students’ learning achievement before and after studying Thai dance through the direct instruction model integrated with that of Davies’ practical skill, 2) their learning achievement before and after studying Thai dance by using the conventional learning, and 3) their learning achievement after studying Thai dance through the direct instruction model integrated with Davies’ instructional model and conventional learning. Samples were 59 primary 5 students at Bung Ba School during the second semester in the academic year of 2017. The samples were chosen by simple random sampling and classified into 2 groups: 29 in the experimental group and 30 in the control group. The tools used in the research were 3 lesson plans based on the direct instruction model integrated with that of Davie’s practical skill; and pretests and posttests used to evaluate students’ performance in standard Thai traditional dance focusing on singing and dancing to the “Ram-Si-Ma-Ram” song. Descriptive statistics including mean, standard deviation, and t-test were used in the data analysis. The results of the research showed that the learning achievement of the two groups was different of significant at the .05 level