การปรับปรุงคุณภาพในกระบวนการผลิตเบาะรถยนต์โดยการประยุกต์ใช้เทคนิคซิกซ์ ซิกม่า

Abstract

งานวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อลดข้อบกพร่องและปรับปรุงคุณภาพในกระบวนการผลิตเบาะนั่งหน้ารถยนต์โดยประยุกต์ใช้เทคนิคซิกซ์ ซิกม่าและดำเนินการตามหลักการของ DMAIC ทำการปรับปรุง 2กระบวนการคือ กระบวนการผลิตที่พิงศีรษะ (Headrest) และกระบวนการผนึกชิ้นงานด้วยกาวพ่นกาว (Bonding)

ขั้นตอนการกำหนดปัญหา (D) พบว่าที่กระบวนการผลิตที่พิงศีรษะจำนวนข้อบกพร่องที่เกิดขึ้นมากที่สุดคือปัญหาเกิดโพรงอากาศที่พิงศีรษะ ส่วนที่กระบวนการ Bonding พบลักษณะของข้อบกพร่องที่เกิดขึ้นมากคือปัญหาของการ Bonding ไม่ติด นำปัญหาหลักของทั้งสองกระบวนการมาหาสาเหตุของปัญหา (M) ด้วยการระดมสมองและสร้างผังก้างปลาพบว่าสาเหตุหลักของปัญหาการเกิดโพรงอากาศที่พิงศีรษะพบมากที่ขั้นตอนการฉีด ส่วนปัญหาของการ Bonding ไม่ติดนั้นมีสาเหตุหลักมาจากแรงกดของอุปกรณ์จับยึด ชิ้นงานไม่เหมาะสม ไม่มีการควบคุมปริมาณและวิธีการในการพ่นกาว จากนั้นนำสาเหตุหลักของทั้งสองปัญหามาทำการวิเคราะห์เพื่อหาแนวทางแก้ไข (A)ได้นำเทคนิคการวิเคราะห์ผลกระทบเนื่องจากความผิดพลาด (FMEA)ร่วมกับการออกแบบการทดลอง(DOE) พบว่าปัจจัยที่ส่งต่อปัญหาการเกิดโพรงอากาศคือชนิดของหลอดฉีด ส่วนที่กระบวนการBonding จะนำหลักการวิเคราะห์การไหลของงานพร้อมการออกแบบวิธีการทำงานใหม่มาแก้ไขปัญหาการพ่นกาวไม่ติด ในการแก้ไขปัญหา (I) ที่กระบวนการผลิตที่พิงศีรษะได้ทาการเปลี่ยนชนิดของหลอดฉีดจากการไหลทางเดียวมาเป็นการไหลออกสองทางแบบเฉียง ส่วนที่กระบวนการ Bonding ได้ทำการแก้ไขเป็น 2 แนวทางคือ (1) ปรับปรุงเครื่องพ่นกาวให้สามารถพ่นกาวอัตโนมัติสามารถควบคุม ปริมาณกาว เวลาที่ใช้ในการพ่นและทิศทางในการพ่นกาวได้ (2) ปรับเปลี่ยนวิธีการทำงานเนื่องจากได้ปรับปรุงอุปกรณ์กดชิ้นงานโดยเพิ่มตำแหน่งกดชิ้นงาน

จากการปรับเปลี่ยนการทำงานของทั้งสองกระบวนการโดยได้กำหนดเป็นมาตรฐานการทำงานใหม่ (C) และติดตามผล 3 เดือนพบว่าปริมาณของเสียที่เกิดจากชิ้นงานเป็นโพรงอากาศลดลงได้ 99.45% และที่กระบวนการ Bonding สามารถลดพนักงานลงได้ 1 คน และยังสามารถลดเวลาในการทำงานของพนักงานลง 24.41 วินาที/ชิ้น ส่งผลให้สามารถเพิ่มค่าผลิตผลภาพรวมของบริษัท(Yield) ให้สูงขึ้นจากเดิม 98.94% เป็น 99.87% และสามารถลดค่าใช้จ่ายลงได้ 22,800 บาท/เดือน